The Count of Monte Cristo nove

Hrabia Monte Christo powieść przygodowa przez francuskiego pisarza Aleksandra Dumasa

Ta aplikacja została zdemonetyzowana, ale nadal możesz kupić kawę swojemu programistowi buymeacoffee.com/kivii

Ten bezpłatny eBook jest dostępny tylko w języku angielskim

Hrabia Monte Christo to powieść przygodowa francuskiego autora Aleksandra Dumasa, ukończona w 1844 roku. Jest to obok Trzech muszkieterów jedno z najpopularniejszych dzieł autora. Podobnie jak wiele jego powieści, został on rozwinięty na podstawie schematów fabuły zasugerowanych przez współpracującego z nim autora widmo Auguste Maquet. Innym ważnym dziełem Dumasa, napisanym przed współpracą z Maquetem, była krótka powieść „Georges”; ta powieść jest szczególnie interesująca dla uczonych, ponieważ Dumas ponownie wykorzystał wiele pomysłów i środków fabularnych później w Hrabstwie Monte Christo.

Akcja rozgrywa się we Francji, we Włoszech i na wyspach na Morzu Śródziemnym podczas wydarzeń historycznych z lat 1815–1839: epoki Restauracji Burbonów za panowania Ludwika Filipa we Francji. Rozpoczyna się tuż przed okresem stu dni (kiedy Napoleon powrócił do władzy po wygnaniu). Podstawowym elementem książki jest oprawa historyczna, opowieść przygodowa, której głównym tematem są nadzieja, sprawiedliwość, zemsta, miłosierdzie i przebaczenie. Skupia się na człowieku, który zostaje niesłusznie uwięziony, ucieka z więzienia, zdobywa fortunę i podejmuje się zemsty na osobach odpowiedzialnych za uwięzienie. Jego plany mają druzgocące konsekwencje zarówno dla niewinnych, jak i winnych.

Dumas napisał, że idea zemsty w Hrabstwie Monte Christo pochodzi z opowieści z książki zebranej przez Jacquesa Peucheta, archiwistę francuskiej policji, opublikowanej w 1838 roku po śmierci autora. Dumas umieścił ten esej w jednym z wydań z 1846 r. Peuchet opowiedział o szewcu Pierre Picaud, mieszkającym w Nîmes w 1807 r., Który był zaręczony z bogatą kobietą, kiedy trzech zazdrosnych przyjaciół fałszywie oskarżyło go o szpiegostwo dla Anglii. Picaud został umieszczony w areszcie domowym w forcie Fenestrelle, gdzie służył jako sługa bogatego włoskiego duchownego. Kiedy mężczyzna umarł, zostawił swoją fortunę Picaudowi, którego zaczął traktować jak syna. Picaud następnie spędził lata planując zemstę na trzech mężczyznach, którzy byli odpowiedzialni za jego nieszczęście. Pierwszego dźgnął sztyletem, na którym wydrukowano słowa „Numer Jeden”, a drugiego otruł. Syn trzeciego mężczyzny, którego zwabił do przestępstwa, a córkę do prostytucji, w końcu sam dźgnął mężczyznę. Ten trzeci mężczyzna, imieniem Loupian, poślubił narzeczoną Picauda, ​​podczas gdy Picaud był aresztowany.

W innej z „Prawdziwych historii” Peuchet opisuje zatrucie w rodzinie. Ta historia, również cytowana w wydaniu Plejady, posłużyła oczywiście jako wzór dla rozdziału o morderstwach w rodzinie Villefortów. We wstępie do wydania Plejady wspomina się o innych źródłach z prawdziwego życia: Abbé Faria istniał i zmarł w 1819 roku po życiu bardzo podobnym do życia Faria w powieści. Jeśli chodzi o Dantèsa, jego los jest zupełnie inny niż jego model z książki Peucheta, ponieważ ten ostatni zostaje zamordowany przez „Caderousse” fabuły. Ale Dantès ma „alter ego” w dwóch innych dziełach Dumasa; w „Pauline” z 1838 r., a co ważniejsze w „Georges” z 1843 r., gdzie młody człowiek o czarnym pochodzeniu szykuje zemstę na białych, którzy go upokorzyli.