HiWee

Applications for pharmacists and patients

ปัจจุบันผู้ป่วย 36.7 ล้านคนทั่วโลกติดเชื้อเอชไอวีและขณะนี้ยังมีชีวิตอยู่ โดยที่ประมาณ 17 ล้านคน กำลังกินยาต้านเอชไอวี มีเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปีที่ติดเชื้อเอชไอวีและยังมีชีวิตอยู่ประมาณ 1.8 ล้านคน ณ สิ้นปี พ.ศ. 2558 ยังคงมีผู้ติดเชื้อรายใหม่และเสียชีวิตประมาณ 2.1 ล้านและ 1.1 ล้านคนตามลำดับ สำหรับประเทศไทยคาดการณ์จำนวนผู้ติดเชื้อเอชไอวีและยังมีชีวิตด้วยแบบจำลองการระบาด (AIDS epidemic model and Spectrum) ณ พ.ศ. 2559 เท่ากับ 423,778 คน หรือคิดเป็นความชุกประมาณ ร้อยละ 1.1 ของประชากรไทย อายุระหว่าง 15-49 ปี จากจำนวนนี้เป็นผู้หญิง 179,590 คน โดยเป็นผู้ติดเชื้อรายใหม่ทั้งหมด 6,304 คน จากจำนวนนี้เป็นผู้หญิง 1,821 คน และเป็นเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี 78 คน จากจำนวนทั้งหมดข้างต้น 3,180 คนติดเชื้อในกลุ่มประชากรชายที่มีเพศสัมพันธ์กับชาย ส่วนเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี ยังมีชีวิตและอยู่ร่วมกับเชื้อประมาณ 3,221 คน ณ สิ้นปี พ.ศ. 2558 ประเทศไทยมีจำนวนผู้ติด เชื้อเอชไอวีที่กำลังกินยาต้านเอชไอวีทั้งหมด 284,434 คน คิดเป็นร้อยละ 65 ของผู้ติดเชื้อและยังมีชีวิตทั้งหมด ผลจากการเข้าถึงและรับยาต้านเอชไอวีที่เพิ่มขึ้น

องค์การสหประชาชาติกำหนดตัวชี้วัดการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals; SDG) โดยการแก้ไขปัญหาเอดส์ถูกกำหนดไว้ใน SDG ที่ 3 สร้างหลักประกันให้คนมีชีวิตที่มีคุณภาพและส่งเสริม สุขภาวะที่ดีของคนทุกเพศทุกวัย เป้าหมายที่ 3.3 ยุติการระบาดเอดส์ วัณโรค มาลาเรีย ตับอักเสบ และโรคติดเชื้ออื่น ๆ ในปี พ.ศ. 2573 การประชุมคณะกรรมการแห่งชาติว่าด้วยการป้องกันและแก้ไขปัญหาเอดส์แห่งประเทศไทย เมื่อปี พ.ศ. 2557 เห็นชอบเป้าหมายที่จะยุติปัญหาเอดส์ ในปี พ.ศ. 2573 คือ ไม่มีเด็กติดเชื้อเอชไอวีเมื่อแรกเกิด การติดเชื้อรายใหม่น้อยกว่าปีละ 1,000 คน ผู้อยู่ร่วมกับเชื้อทุกคนเข้าถึงบริการยาต้านเอชไอวีและไม่มีการตีตรารังเกียจและเลือกปฏิบัติต่อผู้อยู่ร่วมกับเชื้อ และประชากรหลักที่มีภาวะเปราะบางต่อการติดเชื้อ โดยที่เป้าหมายดังกล่าวจะเป็นจริงได้นั้น ต้องมีการทำงานที่บูรณาการด้านป้องกันและรักษาอย่างต่อเนื่องและเชื่อมโยงกันตั้งแต่การป้องกันการติดเชื้อ การออกเชิงรุกเข้าหาประชากรเป้าหมาย การให้คำปรึกษาและตรวจหาการติดเชื้อ การส่งต่อเพื่อเข้าสู่บริการ ดูแลรักษาด้วยยาต้านเอชไอวี การติดตามการรักษาและกินยาอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่อง ในรูปแบบการมีส่วนร่วมทั้งจากผู้ให้บริการทางการแพทย์และสาธารณสุข ภาคประชาสังคม และเครือข่ายผู้ติดเชื้อ

นอกเหนือจากแนวทางข้างต้นแล้ว ทางคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ได้เล็งเห็นว่าการสร้างองค์ความรู้และสื่อที่ผู้ติดเชื้อ รวมทั้งผู้ที่ดูแลผู้ติดเชื้อสามารถเข้าถึงได้ง่ายจากโทรศัพท์มือถือ ที่เรียกว่า mobile application เป็นอีกช่องทางหนึ่งที่จะช่วยให้ผู้ป่วยมีความร่วมมือในการรักษา เพิ่มความรู้เรื่องโรค เรื่องยา การติดเชื้อฉวยโอกาส การปฏิบัติตนเมื่อติดเชื้อเอชไอวี/เอดส์ รวมทั้งการป้องกันการแพร่กระจายเชื้อไปสู่ผู้อื่นได้