Bidayatul Mujtahid

The Book of Bidayatul Mujtahid มีโรงเรียนกฎหมายเปรียบเทียบที่สมบูรณ์

หนังสือ Bidayatul Mujtahid วา Nihayatul Mujtahid เป็นหนังสือเปรียบเทียบเฟคห์ของโรงเรียนที่สมบูรณ์และได้กลายเป็นข้อมูลอ้างอิงสำหรับนักวิชาการและอัยการของความรู้ในทุกส่วนของโลกอิสลาม

และในบรรดาเนื้อหาที่กำลังพูดถึงเกี่ยวกับคำมั่นสัญญา

Nazar ในภาษาเป็นสัญญา (ที่ต้องทำ) ดีหรือไม่ดี ในขณะที่สาบานตามความหมายของ syara 'สามารถทำการสักการะ (qurbah; เข้าใกล้อัลลอฮ) ซึ่งไม่ใช่ข้อบังคับ (fardhu‘ ain) สำหรับใครบางคน บนพื้นฐานของความเข้าใจข้างต้นมันไม่ถูกกฎหมายที่จะปฏิญาณที่จะทำสิ่งที่อนุญาต makruh (ในความคิดเห็นของผู้ขยันขันแข็ง [แข็งแรง]) และ haram

ในทำนองเดียวกันการสาบานที่จะปฏิญาณจะทำบางสิ่งที่จำเป็นหรือ fardhu ใน ain สำหรับเขาตามที่สาบานว่าจะอธิษฐานห้าครั้งต่อวัน เพราะการสวดมนต์ห้าวันต่อวันแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับการเสนอก็ตาม แต่ก็กลายเป็นพันธกรณีของชาวมุสลิม

ดังนั้นกรณีที่สามารถดำเนินคดีได้เป็นคดีที่อิสลามถูกลงโทษเนื่องจากการกระทำของซุนนะฮ or หรือฟาร์ลูคิฟายา ในฐานะที่เป็นสาบานที่จะให้ทานกับคนยากจนสาบานว่าจะให้ความสนใจกับร่างกายของฟูลันและตัวอย่างของสิ่งซุนนะฮ and และ fardlu kifayah อื่น ๆ

ผลของการปฏิบัติตามคำสาบานก็คือกรณีที่ถูกลงโทษในขั้นต้นว่าซุนนะฮ or หรือฟาร์ดูคิฟายาเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับเขา ตัวอย่างเช่นการให้ทานแก่คนจนที่ แต่เดิมซุนนะฮ, มันจะกลายเป็นข้อบังคับสำหรับผู้ที่ปฏิญาณที่จะทำเช่นนั้น ในทำนองเดียวกันการดำเนินการสวดมนต์ศพที่มีต้นกำเนิดตามกฎหมายคือ fardhu kifayah กลายเป็น fardhu ‘ain สำหรับผู้ที่ถวายมัน หนึ่งในข้อกำหนดทางกฎหมายสำหรับคำมั่นสัญญาก็คือว่า vowlaf จะต้องมีความมั่นใจในการทำบางสิ่งบางอย่าง

ตัวอย่างเช่นคำว่า "ฉันสาบานว่าจะถืออดอาหารในวันจันทร์และวันพฤหัสบดี", "ถ้าฉันอันดับแรกฉันจะให้ของขวัญกับแม่" และคำอื่น ๆ ที่มีความมั่นใจในการทำบางสิ่งบางอย่าง หากคำพูดไม่มีความมั่นใจที่จะทำอะไรคำนั้นจะไม่ถูกจัดหมวดหมู่เป็นคำสัตย์สาบาน ตัวอย่างเช่นมีคนพูดว่า "ถ้าฉันจบการศึกษาจากโรงเรียนฉันมักจะมอบมอเตอร์ไซค์ของฉัน" "พรุ่งนี้อาจจะอดอาหาร" และอื่น ๆ

เมื่อมีคนสาบานที่จะทำการสักการบูชาด้วยการกล่าวถึงทั่วไปสิ่งที่เขาต้องทำนั้น จำกัด อยู่ที่บางสิ่งที่สามารถตั้งชื่อได้ว่าเป็นการกระทำบูชา (ma yaqa'u alayhi-l-ismu) ตัวอย่างเช่นมีคนพูดว่า "ถ้าฉันทำได้ดีฉันจะอดอาหาร" สิ่งที่เขาต้องทำคือการอดอาหารเพียงวันเดียวเพราะการอดอาหารหนึ่งวันอาจเรียกได้ว่าการอดอาหาร

คำว่า "ฉันจะสวดมนต์ตอนกลางคืนอย่างแน่นอน" จากนั้นคำปฏิญาณของคน ๆ นั้นจะสำเร็จได้ด้วยการทำ rak'ahs สองอันในเวลากลางคืน คำพูดของบุคคล "ฉันจะให้ทานแก่คนขัดสน" จากนั้นคำมั่นสัญญาก็เพียงพอที่จะให้เงินจำนวนน้อยที่สุดที่ยังคงมีอัตราแลกเปลี่ยน (aqallu mutamawwalin) เช่นการให้เงิน 500 รูเปียห์เพราะการให้รูเปียห์ 500 ต่อคนยากจน Ibn Qasim al-Ghazi, Fath al-Qarib, p. 324) มันแตกต่างกันเมื่อสิ่งที่ถูกส่งออก (al-Manzur bih) ไม่ได้เป็นเรื่องปกติ แต่มีการพิจารณา

ตัวอย่างเช่นคำว่า "ถ้าฉันชนะการเรียนฉันจะอดอาหารหนึ่งสัปดาห์" ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ที่เขาจะต้องอดอาหารตามสิ่งที่เขากำหนดไว้ซึ่งก็คือหนึ่งสัปดาห์ บทบัญญัตินี้ยังใช้กับบริการอื่น ๆ ที่ได้รับการพิจารณามันเป็นหน้าที่ที่จะต้องปฏิบัติบูชาที่เสนอตามข้อกำหนดที่ระบุไว้ในเวลาที่มีการลงคะแนน