Biography Napoleon Bonaparte

Napoleon Bonaparte

Napoleon Bonaparte (15 sierpnia 1769 – 5 maja 1821) był francuskim przywódcą wojskowym i politycznym, który zyskał na znaczeniu podczas Rewolucji Francuskiej i prowadził kilka udanych kampanii podczas wojen o niepodległość. Jako Napoleon I był cesarzem Francuzów od 1804 do 1814 i ponownie w 1815. Napoleon dominował w sprawach europejskich przez ponad dekadę, prowadząc Francję przeciwko serii koalicji w wojnach napoleońskich. Wygrał większość tych wojen i zdecydowaną większość swoich bitew, szybko zdobywając kontrolę nad Europą kontynentalną przed swoją ostateczną klęską w 1815 roku. Jeden z największych dowódców w historii, jego kampanie są badane w szkołach wojskowych na całym świecie i pozostaje jednym z najbardziej sławne i kontrowersyjne postacie polityczne w historii Zachodu. W sprawach cywilnych Napoleon wywarł długofalowy wpływ, wprowadzając liberalne reformy na podbitych przez siebie terytoriach, zwłaszcza w Niderlandach, Szwajcarii i dużej części nowoczesnych Włoch i Niemiec. Wdrożył fundamentalną politykę liberalną we Francji iw całej Europie Zachodniej.[przypis 1] Jego trwałe osiągnięcie prawne, Kodeks Napoleona, został przyjęty w różnych formach przez jedną czwartą światowych systemów prawnych, od Japonii po Quebec.

Napoleon urodził się na Korsyce w stosunkowo skromnej rodzinie szlacheckiego pochodzenia toskańskiego. Służąc w armii francuskiej, Napoleon od początku wspierał rewolucję w 1789 roku i próbował szerzyć jej ideały na Korsyce, ale został wygnany z wyspy w 1793 roku. Dwa lata później uratował rząd francuski przed upadkiem, strzelając do paryskiego motłochu z armatami. Po tym, jak Dyrektoriat nagrodził Napoleona, powierzając mu dowództwo Armii Włoch w wieku 26 lat, rozpoczął swoją pierwszą kampanię wojskową przeciwko Austriakom i ich włoskim sojusznikom, odnosząc serię decydujących zwycięstw, które uczyniły go sławnym w całej Europie. Po klęsce aliantów w Europie dowodził ekspedycją wojskową do Egiptu w 1798 r., podbijając prowincję osmańską po pokonaniu Mameluków i wprowadzając nowoczesną egiptologię dzięki odkryciom dokonanym przez jego armię.

Po powrocie z Egiptu Napoleon zorganizował zamach stanu w listopadzie 1799 i został pierwszym konsulem Republiki. Kolejne zwycięstwo nad Austriakami w bitwie pod Marengo w 1800 roku zapewniło mu władzę polityczną. Na mocy konkordatu z 1801 r. Napoleon przywrócił religijne przywileje Kościoła katolickiego, zachowując ziemie zajęte przez rewolucję. Państwo nadal nominowało biskupów i kontrolowało finanse kościoła. Rozszerzył swoją kontrolę polityczną nad Francją, aż Senat ogłosił go cesarzem Francuzów w 1804 r., inicjując Cesarstwo Francuskie. Nieusuwalne różnice z Brytyjczykami oznaczały, że do 1805 roku Francuzi stanęli w obliczu trzeciej koalicji. Napoleon rozbił tę koalicję decydującymi zwycięstwami w kampanii w Ulm i historycznym triumfem w bitwie pod Austerlitz, która doprowadziła do likwidacji Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Jednak w październiku 1805 roku flota francusko-hiszpańska została zniszczona w bitwie pod Trafalgarem, co pozwoliło Wielkiej Brytanii na nałożenie blokady morskiej na francuskie wybrzeża. W odwecie Napoleon w 1806 ustanowił System Kontynentalny, aby odciąć handel europejski z Wielką Brytanią. Czwarta Koalicja wystąpiła przeciwko niemu w tym samym roku, ponieważ Prusy zaniepokoiły się rosnącymi wpływami francuskimi na kontynencie. Po szybkim wybiciu Prus w bitwach pod Jeną i Auerstedt, Napoleon zwrócił uwagę na Rosjan i unicestwił ich w 1807 roku pod Friedlandem, co zmusiło Rosjan do zaakceptowania traktatów tylżyckich.

Uwaga:

Ta aplikacja została stworzona do celów edukacyjnych i badawczych, a prawo dozwolonego użytku jest stosowane na podstawie wspólnej licencji kreatywnej i nie narusza zasad dotyczących reklam wyświetlanych przez Google na ekranach z replikami. konieczność uprzedniego uzyskania pozwolenia od właściciela praw autorskich w celach edukacyjnych i badawczych ..