The Dynamic Eye

راهنمای مجازی نمایشگاه چشم دینامیک: فراتر از اپ و هنر جنبشی.

در طول دهه‌های 1950 و 1960، بسیاری از هنرمندان شروع به گنجاندن نظریه‌های ریاضی، تحقیقات علمی و نظریه رنگ در آثار خود کردند و برخی نیز شروع به استفاده از رایانه برای ایجاد تصاویر کردند. این هنرمندان بیننده را نه به عنوان یک ناظر منفعل، بلکه به عنوان یک شرکت کننده فعال می دیدند که در زمان و مکان واقعی با هنر در تعامل است. آثار او اغلب احساسات بصری پیچیده‌ای را ایجاد می‌کنند که با درک ناظر از شکل، رنگ و الگو فعال می‌شوند. گاهی اوقات این اثر با گنجاندن عناصر جنبشی تشدید می شود که حرکات واقعی یا درک شده را ایجاد می کنند. Op Art - مخفف Optical Art - در این دوره ظهور کرد. هنرمندان مرتبط با این جنبش خطوط ساده، اشکال هندسی و رنگ های زنده را برای ایجاد جلوه های نوری و توهم ترکیب کردند. تقریباً در همان زمان، موجی از هنرمندان جنبشی از موتورها، عناصر متحرک، منابع انرژی و تعامل مخاطبان برای به چالش کشیدن هنر به عنوان یک فرم ایستا استفاده کردند. این دو جنبش از لحاظ تاریخی مرتبط بودند و هنرمندان بسیاری در هر دو حوزه کار می‌کردند، اما باید آنها را به‌عنوان رویکردهای مستقلی نیز در نظر گرفت که منجر به تنوع گسترده‌ای از آثار هنری شد، از هندسه‌های سفت و سخت و ریتم‌های منظم گرفته تا فرم‌های ارگانیک‌تر و ساخت‌های آشفته - و ، گاهی اوقات به ایده های ظاهرا مخالف می پیوندند. The Dynamic Eye ظهور اپ و هنر جنبشی را در یک چشم انداز جهانی بررسی می کند. هنرمندانی را که از نزدیک با این جنبش‌ها و همچنین پیشینیانشان مرتبط هستند، به هم پیوند می‌دهد و آن‌ها را به جنبش‌ها و شیوه‌های موازی که در آن زمان به دلیل مضامین مشترک و دغدغه‌های رسمی‌شان اغلب با هم نشان داده می‌شد، پیوند می‌دهد. این نمایشگاه به گروه‌های مهمی از هنرمندانی می‌پردازد که تصمیم گرفتند با هم کار کنند، و همچنین نمایشگاه‌هایی که پایه‌ای برای توسعه اپ و هنر جنبشی بودند. این نمایشگاه به‌جای پیروی از یک زمان‌بندی سفت و سخت، اپ آرت و هنر جنبشی را به عنوان روندهایی که توسط هنرمندان در دوره‌ها، جغرافیاها و زمینه‌های فرهنگی مختلف اتخاذ شده‌اند، دوباره فرموله می‌کند. چیزی که آنها به اشتراک می گذارند علاقه عمیق به تحریک نگاه و ادراک بیننده است و هنر را به ابعاد جدیدی می برد.