Krom Nguy Lbeuk Thmei

เงาะกฎหมายฉบับใหม่ (แต่งโดยนายภิรมย์งอยหรือครามงอย)

Kram Ngoy นักวรรณคดีเขมรซึ่งเป็นที่ยอมรับของชาวเขมรทุกคนว่าเป็นผู้สร้างกฎหมายสอนและให้คำปรึกษาเด็กเขมรและสร้างสำนวนเขมร เขาเกิดในปี 1865 ชุมชนกัมปูลอำเภอพนมเปญปัจจุบันเรียกว่าอำเภออังสนูลในจังหวัดกันดาลโดยมีชื่อเดิมว่าอุ๊กอู แต่พ่อแม่ของเขาเรียกเขาว่างอย ชื่อนี้ล่วงลับไปแล้วในปี พ.ศ. 2482 ด้วยวัย 71 ปี

พ่อของนัมอุกเป็นหัวหน้าชุมชนในชุมชนกัมโบลโดยมีบรรดาศักดิ์เจ้าปอนเธียธรรมธีราส่วนแม่ของเขาเป็นลูกชายของปอนเฮียมุก ชุมชน Spean Thmor อำเภอจังหวัดด้วยกันที่พ่อแม่ต้องแบ่งลูกพี่ลูกน้องกัน

เมื่อเป็นเด็กอาจารย์อักษรศาสตร์เขมรครูเงาะได้ไปเรียนหนังสือกับหัวหน้าเจ้าอาวาสของเจดีย์อ่างต้มจักรในบ้านเกิดของเขา เมื่อเป็นเด็กขยันบวชเป็นพระก็เชี่ยวชาญในพระธรรม เมื่ออายุ 21 ปีได้บวชเป็นพระ ศึกษาพระธรรมและแสวงหาการเรียนรู้การแปลตรีเอกานุภาพฉบับแรกต่อหน้าอาชาทิ ธ คงเจดีย์โบอึงจักรหมู่บ้านเบ็กสคอร์ชุมชนเมืองเบคชานพนมเปญจังหวัดกันดัล หลังจากเปลี่ยนใจเลื่อมใสไปสู่อริยสัจ 3 แล้วภิกขุโยมจึงหาทางศึกษาสมาธิในที่อื่น ๆ อีกมากมาย

หลังจากจัดการสัมมนาแล้วเขาได้แต่งงานที่ชุมชน Bek Chan เขตพนมเปญและกลายเป็นชาวนา ปกติในอำเภอนั้น. เขามีลูก 6 คนชื่ออาชาชองกวีและนักพูดที่มีชื่อเสียงซึ่งถูกคุมขังในเรือนจำทางการเมืองในการเลือกตั้งทั่วไปปี พ.ศ. 2498 ประชาธิปไตยแบบแข่งขันและพรรคสังกัมเรสเตอร์นิยม.

ในชีวิตของเขาในฐานะชาวนาตางอยได้รับความนิยมอย่างมากในด้านวาทศิลป์และกลเม็ดท่องบทกวีร้องเพลงและร้องเพลงได้อย่างไพเราะ เขามีความรู้ทางจิตวิญญาณในระดับสูงทำให้ชาวนาคนอื่น ๆ รักเขาในฐานะนักวิชาการในหมู่บ้านและคนท้องถิ่นเรียกเขาว่าภิรมย์งอย ทางการจึงแต่งตั้ง Chea (คราม) เป็นผู้ประสานงานระหว่างฝ่ายบริหารและประชาชนในชุมชน

ในช่วงฤดูแล้งหลังการเก็บเกี่ยวครูเงาะนักเขียนชาวเขมรมักจะท่องและสอนให้ท่องบทกวีด้วยทำนองเพลงสะดีเยอ หมู่บ้านที่ร้องไห้ด้วยความสงสารซึ่งกันและกันจากความยากจนความยากจนความไม่รู้การทะเลาะวิวาทการแตกแยก ฯลฯ ขัดกับน้ำหนักภาษีของรัฐบาลฝรั่งเศสความว่องไวฉลาดหลอกลวงฝรั่งจีนเวียดนามและอื่น ๆ คำถามที่มีชื่อเสียงจากกวีศิลปินคนนี้มาถึงเมืองและสมเด็จจักรเรยเรียกร้องให้ร้องเพลงต่อ King Sisowath Penh Preah เขาได้รับรางวัลเป็นเงินและชื่อภาษาภิรมยา

คำถามที่โด่งดังนี้จากคุณตาหงอยเป็นที่รู้จักของนายCédesสมาชิกของโรงเรียนภาษาฝรั่งเศสในตะวันออกไกลซึ่งพาเธอไปพบคุณซูซาน Capeléผู้อำนวยการสำนักพุทธจัดพิมพ์หนังสือกวีนิพนธ์ตางอยสี่เล่ม Srika Peles ได้รับเงิน 1 เรียลในเวลานั้น 1 เรียลมีขนาดเล็กมาก แต่ของขวัญชิ้นนี้เกือบจะถือเป็นประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่าไม่ใช่ชาวอาณานิคมฝรั่งเศสทุกคนที่เข้ามากดขี่เขมรเป็นนักวิชาการบางคนที่รักวัฒนธรรมเขมรและต้องการเก็บไว้เป็นงานเพื่อมนุษยธรรม เมื่อกรามงอยนักวรรณคดีเขมรถึงแก่กรรมได้ทิ้งผลงานชิ้นสุดท้ายไว้เป็นคำเงาะกอยแสดงถึงความไม่รู้และเกียจคร้าน การลากคนของเราไปเผชิญกับความว่องไวความฉลาดการแสวงหาผลประโยชน์ของชาวต่างชาติจีนเวียดนามและอื่น ๆ

ตัดตอนมาจากวรรณคดีเขมรศตวรรษที่ 20