راځئ کيسه وليکو

زه ماشوم وم، انا به مې تل کيسې راته ويلې، هغه کوچۍ وه، په ليک لوست نه پوهيده ...

راځئ کيسه وليکو

د نصير احمد احمدي پر ليکه اثر

آيا کيسه ليکلي ش‍ئ؟

له ځانه پوښتنه وکړئ! آيا کيسه ليکلي ش‍ئ؟

بيړه مه کوئ! يوه شېبه د کتاب پاڼې سره ورولئ، کيداي شي نورې جملې وروسته ولولئ

څه پريکړه مو وکړه؟ ” هو ” که ” نه” د کيسې ليکل کوم جادو نه دي، نه هم په لوړو زده کړو پورې اړه لري.

زه ماشوم وم، انا به مې تل کيسې راته ويلې، هغه کوچۍ وه، په ليک لوست نه پوهيده، خو کله چې به يې کيسې ته خوله جوړه کړه، تر پايه به يې ورسره وړلم، ما به کله کله خپلو خويندو او وروڼو ته کتل، ټولو به د انا ګونځې ګونځې خولې ته وچې سترګې نيولې وې، د لاټين په رڼا کې به په خړ ديوال لوي لوي سيوري ښکاريدل، خو حرکت يې نه درلود، غلي به ناست ول. کله کله به د انا له غږ سره د چونګښو کورړا هم ګډه شوه، نور هيڅ هم نه اورېدل کېدل.

انا نه لوستې ښځه وه او نه يې هم په فني توګه کيسې زده کړې وي،خو هغې خوږې کيسې ويلې، دا په طبيعي توګه د کيسو په ويلو کې تکړه وه.

بېرته به خپلې پوښتنې ته راوګرځو، څه فکر مو وکړ؟ کيسه ليکلي شئ؟

“نه” مه واياست! ” هو” د اميد نښه ده، خو که زړه نازړه ياست، دوو پوښتنو ته ځواب ورکړئ!

آيا د لنډو کيسو او ناولونو له لوستلو سره مينه لرئ؟

د کتاب له متن څخه

په ټلیګرام کي زمونږ د چینل ادرس

په پلڼتځای کي ورته په انګلیسي HedayatApp ولیکئ او کنه په همدغه لینک زور وکړئ

Telegram.me/HedayatApp

په درنښت