Parafia pw. Trójcy Świętej w Nowym Korczynie

Początków parafii w Nowym Korczynie szukać należy w sąsiednim Korczynie Starym. Tu bowiem, już w XI w., powstała parafia nosząca wezwanie św. Mikołaja, z której, prawdopodobnie w wieku XIV, wydzielono nowokorczyńską parafię św. Elżbiety. Jednak wobec faktu, iż wszelkie dokumenty, mogące świadczyć o rzeczywistej dacie powstania parafii w Nowym Korczynie zaginęły bądź zostały zniszczone w jednym z licznych pożarów nękających tę miejscowość, nie można z całą pewnością stwierdzić, kiedy dokładnie to zdarzenie miało miejsce. Istnieją przypuszczenia, że inicjatorką powstania parafii była św. Kinga, lecz bardziej prawdopodobne jest założenie, iż dokonał tego następca Bolesława Wstydliwego, Leszek

Czarny. Zwaśniony z Kingą, której odebrał ziemię korczyńską, a próbował również pozbawić ją ziemi sądeckiej, po zawarciu ugody, w akcie ekspiacji, miał ufundować kościół, poświęcony ciotce św. Kingi, św. Elżbiecie. Pierwsza pisemna wzmianka o tej świątyni pochodzi dopiero z 1326 roku, lecz kościół powstać musiał wcześniej, jeszcze w XIII w. Nie była to pierwsza nowokorczyńska świątynia już bowiem od 1257 roku w Mieście zamieszkiwali franciszkanie sprowadzeni tu przez św. Kingę, która też ufundowała dla nich klasztor i kościół. Świątynia franciszkańska otrzymała wezwanie św. Stanisława, którego św. Kinga otaczała wielką czcią, i do którego kanonizacji wydatnie się przyczyniła. Pierwszy kościół parafialny, zbudowany z drewna, spłonął w 1608 roku. Odbudowano go w latach 1610-1634. Konsekracji nowej świątyni, pod wezwaniem św. Trójcy oraz św. Elżbiety i Wawrzyńca, dokonał 20 lipca 1659 roku biskup krakowski Andrzej Trzebnicki. W 1585 roku kościół przejęli jezuici, którzy otwarli w Nowym Korczynie swoje kolegium. Niedługo później jednak w Mieście powstała kolonia akademicka - rodzaj filii Akademii Krakowskiej.Działalność kolonii, gorąco popieranej przez franciszkanów, spotkała się z gwałtownym sprzeciwem jezuitów. Sprawa znalazła rozwiązanie przed Trybunałem Koronnym w Lublinie. Wyrok sądu nakazywał jezuitom zamkniecie szkoły, a także pozbawiał ich prawa budowy domów i nabywania nieruchomości w Korczynie. Zniechęceni zakonnicy szybko opuścili Nowe Miasto. Świątynia, choć murowana, nie została zbudowana zbyt porządnie. Już po niecałych 200 latach konieczny okazał się gruntowny remont, przeprowadzony przez ks. Teofila Kossowskiego. Kolejny remont przeprowadzony został na początku XX w. Obecnie, wobec zmniejszenia liczby mieszkańców w Korczynie, świątynia parafialna przestała pełnić swoją funkcję. Kościół używany jest sporadycznie, zaś siedziba parafii przeniesiona została do kościoła pw. św. Stanisława. Kościół ten, ufundowany na rok przed lokacją miasta przez Bolesława Wstydliwego i św. Kingę, od początku swego istnienia oddany był pod opiekę franciszkanom. Dobrodziejem kościoła okazał się również król Kazimierz Wielki, który około roku 1343 na nowo go przerobił, albo dawniejszy zupełnie przebudował i rozszerzył, hojnemi funduszami go opatrzywszy. (...)